دلایل درنظر گرفتن بهره برای ذخایر توسط فدرال رزرو
از جمله دلایل ذکر شده برای این اقدام، کاهش هزینه فرصت نگهداری ذخایر است. چرا که بانکها میتوانند با اعطای وام از محل ذخایر آزاد خود، بهره بدست آورند. نگهداری پول به صورت ذخایر بدان معناست که از عایدی بهرهای حاصل از وام چشم پوشی شده است. با پرداخت بهره به ذخایر، این هزینه تا حد قابل توجهی کاهش مییابد. از آنجا که ذخایر تعیین کنندهی پایه پولی است، کنترل نوسانات ذخایر به دنبال پرداخت بهره، نوسانات پایه پولی را کاهش داده و موجب کنترل بیشتر عرضه پول میشود. علاوه بر آن، ارتباط میزان ذخایر بانکها و وجوه فدرال موجب میگردد با کنترل نوسانات ذخایر، نوسانات نرخ وجوه فدرال نیز کاهش یابد.
در دوران بحران (2009-2007) لازم بود فدرال با تأمین نقدینگی از طریق تسهیلات وام دهی، خسارت های بحرانهای مالی را محدود نماید. افزایش این تسهیلات با افزایش پایه پولی و عرضه پول و کاهش نرخ وجوه فدرال همراه بود. چرا که با این کار ذخایر بانکها افزایش مییابند. در این شرایط فدرال رزرو میتواند با فروش اوراق بهادار، نقدینگی را کاهش داده و عرضه پول و نرخ وجوه فدرال را در سطح قبلی خود نگه دارد. فروش بیش از حد اوراق بهادار نیز میزان داراییهای فدرال رزرو را کاهش داده و ترازنامه این بانک را از حالت تعادل خارج میکند. همچنین، توان وام دهی فدرال را کاهش میدهد. با پرداخت بهره به ذخایر به حل این مشکل کمک میکند. چرا که با این کار، ذخایر حفظ شده و ترازنامه به تعادل بر میگردد. علاوه بر آن، گسترش وامدهی فدرال موجب گسترش عرضه پول نمیشود. چرا که عملیات بازار باز نقدینگی ایجاد شده را کنترل خواهد کرد. علاوه بر آن، بهرهی دریافتی، نیاز بانکها به تسهیلات و نقدینگی را کاهش میدهد.
دیدگاه خود را بنویسید